Na
zeven jaar van overvloed verdween het graan opeens van de Aar-
de. We kregen schaarste... Etenswaren waren slechts spora-
disch voorradig. Door de ontstane hongersnood vonden
honderden de dood. Het tekort aan brood zorgde onder
de bevolking voor hernieuwd geloof in onze Goden. Som-
migen hoopten, dat onze oogsten t'rug op een gezond ni-
veau konden komen door te bidden. De Hoge Machten
bleken onverschillig, en het leek alsof ze offers wilden.
We slachtten schapen, en brandden kadavers op een altaar.
We doodden geiten, om de Goden te verblijden, maar hoe
zeer we ze vereerden, de opbrengsten van weleer
wilden niet wederkeren. En de honger bleef ons leven
evenzeer beheersen... Tot een priester plotseling een
curieus doch lumineuze oplossing verzon om toch de
Goden te behagen. Hij gebood ons holen in de
Aarde te maken om als offer onze zoons in te be-
graven.