Hij weet het is wanhopig en de strijd is onderschat
Zonder eten in de Tropen met een vijand zonder hart
wel leuk als start
Maar hij wijkt niet van zijn pad,blijft toch zoeken naar zijn maten
Ookal voelt hij dat er op de oever ogen naar hem staren
jaa

En vervloekt de dagen, dat hij zich inschreef voor de missie
Want hij moet het nu betalen met zijn leven bij vergissing
eerste line loopt wat raar
Staat te beven in zijn kisten want hij weet dat hij in zicht is
Van een leger van sadisten die niets geven om de Witten
wel leuk

Zag mensen branden in de vlammen, ingewanden van zijn mannen
In dit land zonder verstand is hij veranderd in een ander
2e gedeelte van de 1e line, snap ik niet
Met het angstzweet op zijn handen zonder kansen op ontsnapping
Zich verschansend tussen planten, hij verwacht dat dit zijn graf is
is verschansend een woord? daarnaast zit hij niet tussen planten maar in een meer? hehe

Kon kanonnen overleven maar de donder blijft hij vrezen
Door de wonden die hij heeft in de spelonken van zijn geest
Overrompeld door het leed en nu gewond in zijn geweten
Sjokt hij strompelend en zwetend door de modder voor zijn leven

ChefS schreef op 09-08-2009 @ 13:14
schuilend onder een hoop geketende lijken
huilend in hoop nog in leven te blijven
begint hij naar de pijn in zijn benen te kijken
en ondervindt de ontbinding in levende lijve
dope

de helse stanken van het brandende kamp
de smeulende lijken op z'n netvlies gebrand
het gekrijs van z'n vrienden, nu levend verbrand
de smaak van de dood maakt hem bitter en wrang
jezus, dope man

schokkend van wraaklust vol haat en vol nijd
raakt hij langzaam bewust van de realiteit
zijn maten kil koud gemaakt in het heetst van de strijd
verdwaald in dit woud van haat is de leed nog niet kwijt
ja, alleen lopen die laatste 2 niet helemaal lekker

verstopt onder bladeren hoort hij wat kraken
de voetstappen naderen van twee soldaten
bloed stolt in z'n aderen hij hoort ze al praten
opgelucht haalt hij adem het zijn twee van z'n maten
hier is de rijm wel erg simpel maar leest wel weer lekker

nu staan ze samen maar ze zijn er nog niet
elke weg die ze namen die leid naar verdriet
2 verschillende tijden? namend/leid, mja..
in emoties verdwaald op vijandig gebied
was hun dood al bepaald want de vijand bespied
ja wat simpel

hopelozer dan ooit staart de dood in hun ogen
medogenloze kogels verlaten slo-mo de lopen
onbewogen door ongeloof volgden dodelijke schoten
hun hoofden spoten open en alle hoop was vervlogen
dope, op dat slo-mo na
...
zijn lichaam drijft af in de vloed van zijn tranen
naast hem een brief aan zijn moeder en vader
geschreven in grief met het bloed van z'n maten
maar de zinnen vervagen, worden een met het water

nooit gelezen en vergeten in de zee van verhalen...
erg dope afsluiter