Index / Drop je eigen teksten /
Locutus of Borg Asura	Gepost door Locutus of Borg op woensdag 12-03-2008 om 20:03:25
	Dichter uit waanzin Hij slijt zijn tijd en lever aan slijterijen wilde als jongeman zijn stad, leiden, veroveren en tegen vooroordelen strijden, de vergankelijkheid van de gezichten die vleien en de eeuwigheid van conflicten vermijden. Hij zou zijn leven aan onsterfelijkheid in werken wijden. Zijn lage komaf was een gegeven. Maar zijn eigenwaarde stond hoog aangeschreven. Vriendschap was een drug die hij al lang ontwend is. Een boek vol synoniemen was zijn enige kennis. Dichter bij de taal dan de gemeenschap. Dichter bij de liefde die hij nooit heeft gehad. Een jongen die zich in zelfgeschreven illusies waant, omarmt haar in zijn rijm; Een jongeman die in haar afwijzing wegkwijnt. Maar als dichter kon hij ver gaan zonder te vergaan. Eens was ze in stilte gehuld verdwenen uit zijn leven, het is alweer lang geleden. Niemand heeft haar gekend en alleen zijn werken spreken over haar, verzonnen jonkvrouw van een taaltovenaar? Toch is haar bestaan eeuwig in inkt gedrenkt. De gedachtegang van de dichter loopt mank en is nu slechts onherroepelijk aan de drank.
Masahiro	Gepost door Masahiro op woensdag 12-03-2008 om 20:40:26
	Het schommelt een beetje. De stukken die ik minder goed vind: de vergankelijkheid van de gezichten die vleien Hij zou zijn leven aan onsterfelijkheid in werken wijden. Maar zijn eigenwaarde stond hoog aangeschreven. Een boek vol synoniemen was zijn enige kennis. Maar als dichter kon hij ver gaan zonder te vergaan. Toch is haar bestaan eeuwig in inkt gedrenkt. De rest vind ik aardig geschreven. Ik vind het alleen jammer dat het geheel niet méér is dan de optelsom van de losse elementen. De drie strofen zouden bijvoorbeeld net zo goed 3 losse gedichten kunnen zijn. O, en over de slotzin: ik denk dat-ie beter/mooier is zonder 'slechts'. De eerste strofe loopt trouwens best lekker.
Locutus of Borg Asura	Gepost door Locutus of Borg op woensdag 12-03-2008 om 21:08:01
	''Een boek vol synoniemen was zijn enige kennis.'' Ik vind dit juist m'n mooiste. Want kennis kan je dan hier dubbel opvatten. Kennis als in een vriend, ik begin met vriendschap in de 2e strofe, of kennis als in ''iets weten''. Maarja, op zich zijn de lines die jij aangeeft, meer om de sfeer/situatie te beschrijven. In iedere zin een metafoor proppen vind ik overdaad en geforceerd. Ik kan het wel begrijpen dat je dat vindt, beetje omsamenhangend omdat ik verschillende ideeen had nadat ik de eerste twee strofen had geschreven. [ Dit bericht is gewijzigd door op 12-03-2008 @ 21:10:05 ]
Masahiro	Gepost door Masahiro op woensdag 12-03-2008 om 21:19:02
	Ja maar ik vond kennis als 'iets weten' niet zo sterk. De stukken die ik aanhaalde, vond ik grotendeels minder goed vanwege de manier waarop ze geformuleerd zijn. Niet dat het boeit verder, maar ik dacht; laat ik me even verklaren.
strijker Van 0 tot 10	Gepost door strijker op woensdag 12-03-2008 om 21:19:38
	Ik zou nooit beginnen met 'Hij...'. Ik zou überhaupt nooit spreken over hij of zij. De ik-vorm is bijna altijd mooier. Al gaat het niet echt over jou, wat doet dat ertoe? Als je vanuit de ik-vorm spreekt, kan de lezer zich makkelijker inleven. 'Hij' is nietszeggend en veilig afstandelijk. Of gebruik helemaal geen persoonsvorm en kies een andere invalshoek.
Locutus of Borg Asura	Gepost door Locutus of Borg op woensdag 12-03-2008 om 21:25:54
	Ik schrijf heel zelden teksten in ''ik-vorm'', ik-vorm teksten vind ik altijd melodramatisch gezeik. En met hij/zij-vorm kan je je beter personificeren als alwetende persoon/dichter. Is gewoon mijn stijl niet, ookal heb je gelijk.
Masahiro	Gepost door Masahiro op woensdag 12-03-2008 om 21:27:25
	Misschien kan je de protagonist dan een naam geven?
strijker Van 0 tot 10	Gepost door strijker op woensdag 12-03-2008 om 21:34:28
	Quote: Locutus of Borg schreef op 12-03-2008 @ 21:25 Ik schrijf heel zelden teksten in ''ik-vorm'', ik-vorm teksten vind ik altijd melodramatisch gezeik. En met hij/zij-vorm kan je je beter personificeren als alwetende persoon/dichter. Is gewoon mijn stijl niet, ookal heb je gelijk. Toch is het eerlijker. Het is tenslotte jouw verzinsel. Ik of hij, als het melodramatisch gezeik lijkt, komt dat door je tekst, niet de persoonsvorm. Zo komt het op mij over alsof je je verschuilt achter de 'hij'-vorm, omdat je weinig vertrouwen in de kwaliteit van je eigen werk hebt.
Locutus of Borg Asura	Gepost door Locutus of Borg op woensdag 12-03-2008 om 21:34:28
	Doe ik ook bijna nooit. Alleen als ik met een naam kan komen met een betekenis, die ook iets toevoegt aan de inhoud. Op zich, kan het wel, maar dan ben ik te detailerig en precies bezig. Dat ik alles toespits op een bepaald persoon...ik vind dat ik de interpretatie moet kunnen openlaten. En met hij-vormen ben je als dichter onschendbaar. [ Dit bericht is gewijzigd door op 12-03-2008 @ 21:40:56 ]
Index / Drop je eigen teksten /