Oratie van een feminist

Het
mannelijk geslacht had achterlijk veel macht.
Al onze gedachten, achtten ze irrelevant. We had-
den een achterstand, althans maatschappelijk dan, want
wij vrouwen waren wel de bazen van het huishouden.
Langzaam maar zeker, verbannen en breken we met af-
hankelijkheden van het verleden. Mannen, vergeet 't!
We pakken niet langer de bezem om alles te vegen.
We zijn geen laffe teefjes, die je als een beest kan zwepen.
Weg met het aanrecht! We hebben bestaansrecht, dat
verder dan het maken van gerechten gaat, en de
rest van de taken, zoals de was en de vaat, kan elke
man zelf klaren. Als ze klagen, dan laten we ons een
maand niet meer palen! We eisen een behandeling, ge-
lijk aan die van mannen, en we strijden al een halve eeuw
voor deze rechten. We worden steeds sterker: de
vrouw is groeiende, en zal in de toekomst bloesemen.

Ik heb dingen gezien, gehoord, geweten
anderen vielen bij bosjes, terwijl ik overleefde
luister alsjeblieft naar m'n verhaal - en dat vraag ik
niet uit ijdelheid, maar omdat het straks te laat is...

Toen ik opgroeide was de lucht schoon en de aarde leeg
en er waren haast nooit mensen waar ik mee te maken kreeg
zo was het eeuwen, uiteindelijk is het toch veranderd
de lucht werd grijs, bomen zwart, bossen brandden
fabrieken zorgden ervoor dat ik vergif binnenkreeg
ik kan nog steeds voelen hoe het in me vreet
...toch overleefde ik

De periode daarna was nog vele malen erger
vuurrode luchten, giftige wolken, totale gekte
de wereld zag waartoe de mens in staat was
dat, wie er ook won, de oorlog een verloren zaak was
er werd om me heen gevochten, ik werd beschoten, doorzeefd
deccennia later zitten de kogels er nog steeds
...toch overleefde ik

Helaas, niet langer, ik weet dat ik in de problemen zit
nu er om me heen een stad verschenen is
het is belachelijk, ik kan nog jaren leven
maar toch zal ik m'n neergang waardig nemen
ik ga niet droevig smeken, vraag slechts om een doel in m'n leven
laat me tenminste sterven, voor een goede reden...

''Godverdomme! Is het zúlk mooi weer, hebben we weer geen zon in onze tuin door die kútboom! Waar is m'n zaag?''