12-10-1973
Lief dagboek,
Aangezien het m'n laatste dagen zijn hier in de driesprong,
beschrijf ik vol vreugde, de pijn die ik voelde in m'n laatste gesprek met Erwin.
Mijn adem verstokt als ik terugdenk aan die lange jaren met jou, lief Dagboek.
Ik wil je bedanken, bedanken voor al die keren dat je wilde luisteren.
Patrice:
weet je Erwin...
De wijzers van de klok gaan iedere ronde sneller
sinds ons eerste gesprek ben ik gestopt met secondes tellen
de dokters zeggen, dat het al stukken beter gaat
dat ik al vogels zou zien, als ik wat minder had meegemaakt
Erwin:
Diepe denkers verdwalen in het bos der dwazen,
Soms als het vast zit is het moeilijk los te laten,
Denken met je hart heeft soms zware consequenties,
en is het loslaten moeilijk in de dagen dat ik nog ben hier
Patrice:
je bent m'n enige vriend hier in de inrichting
18 jaar van mijn leven, ze gingen zo de mist in
avonden vol emotie, wat waren die gesprekken fijn
je bleek de weerspiegeling van mezelf te zijn
Erwin:
Inderdaad het was fijn, maar dagen verslijten vriend,
Maar met onze gesprekken verslaan we de tijden niet,
We zijn samen een, maar toch voel ik me eenzaam,
Bang dat jij of ik hier uiteindelijk alleen staat,
Patrice:
Ja daar heb je gelijk in, dat is ook waar mijn angst ligt
maar het is een groot gevaar dat de mede-mens bang is
m'n lichaam is vermoeid, het is tijd om te slapen
maar dat zometeen want ik moet eerst met de dokter praten
een half uur later....
met polsen vol bloed gingen Patrice en Erwin slapen
terwijl hij bij die stuiptrekking z'n laatste lucht inademt
bij een moment van bezinning,sloot hij z'n ogen onverwachts
en keek terug op zn laatste gesprek dat hij met de dokter had
hey Erwin, moet je luisteren...
De artsen vertelden me dat ik een gespleten geest had
en dat zelfs jij Erwin, gewoon schizofreen was
om me te genezen had de arts m'n spiegel verwijdert
maar de man kan nu kijken hoe ik mezelf door liefde pijnig
en tsja...
evenredig met het bloed,liep zijn levenslied ten einde
vroeg nog één keer aan Erwin, om zijn vriend te blijven
heeft zijn leven geleefd in zichzelf tussen vier muren
toen het te laat was, wilde z'n moeder hem een brief sturen
de schim van zijn ouders verbleekten in de lage mist
met de stem van de wind en de dokter op zijn begrafenis
check hem uit...en laat me weten wet je ervan vind![ Dit bericht is gewijzigd door op 09-01-2006 @ 18:43:21 ] |
De inhoud is echt diep.
En je verteld het ook goed, als een verhaal.
Ik vind het een dope tekst.
Props.
----------------------------------------
He that would live in peace and at ease, must not speak all he knows, nor judge all he sees. |