de tekst van strijker van je word onthouden iets verandert.. deze keer door mij gespit.. ( nog niet de voorlopige versie.. 2e deel staat er nog niet helemaal op)
http://rapidshare.de/files/11279189/strijkersong3.mp3.html
Tekst
Ik weet de tijd nog dat we knikkerden in de straat en nog
geloofden in Sint, Jezus Christus en die paashaas,
Geen verplichtingen, het leven was nog nieuw,
We renden rond in alle richtingen en fietsten met een derde wiel,
Ik hoorde de mensen wel eens praten over je pa,
Hoe hij dronken was en woedend hij werd en ruzie maakte met je ma,
Maar als we speelden kwam een lach op je gezicht,
We fantaseerden dat we helden waren, sterren op de velden waren,
De tijd verstreek en de problemen werden groter toen
je pa verdween, hij liet je alleen, je hart gebroken,
Veel respect voor hoe je moeder je onder haar hoede nam,
Het verdriet en de woede losliet, ze deed het zonder man,
En het ging een tijd ook goed, we liepen samen door de klassen,
Net als broeders, we pasten, en hoorden bij de graag geziene gasten,
Het eerste biertje en het eerste blowtje, eindeloze lachkicks
op een bankje, met een ongeregeld zooitje,
Mooie tijden en herinneringen, maar het veranderde,
Je werd ineens afstandelijk en ging meer om met anderen, die
herrie maakten, afhaakten, en van het spoor afraakten,
Wilde met je praten, maar je kon je er maar niet los van maken,
Ik zag je amper, je moest altijd ergens heen,
Zo was je hier, zo was je daar zo was je weg wel dagen aaneen,
Dan kwam je moeder ’s avonds bellen, maar ik kon haar niks vertellen,
Hoorde tranen in haar stem opzwellen, ze bleef de uren tellen,
Maar wees gerust, je word onthouden,
Je kwam een paar keer goed weg, je was nog minderjarig,
Ik dacht dat ‘t daar misschien bij bleef, maar die gedachte was voorbarig,
Je was aan het dealen en ging ook zelf gebruiken,
Af en toe de wet op je hielen, dan kwam je onderduiken,
Hoewel ik je bijna niet meer zag, zat je nog altijd in mn hart, ook
toen ik samen met je moeder naast je ziekbed zat,
Maar van die klappen werd je amper warm of koud,
Je was al gauw weer opgelapt en viel meteen weer voor dezelfde fout,
Ik sloeg de krant vanmorgen open, kon me ogen niet geloven
Jij van ons heen gelopen, shit kon ik de pijn maar doven
Staarde door de bladzij heen en dacht aan oude tijden, ik zie ons beiden,
Ik zie je steeds nog op je brommer rijden, steeds nog in gedachten bij je,
Eeuwig zonde, dit was niet nodig, maar het
was de weg die jij koos, woorden zijn overbodig,
Kan je moeder niet bereiken, maar je weet, we gaan haar steunen,
Deze dreun zal haar niet doen bezwijken, ze kan op vrienden leunen,
Zoals jij mij toen overeind trok op het schoolplein,
toen ik aan het kortste eind trok, toen wist ik, ik wil je vriend zijn en
dat blijft zo, oude verbonden zijn vaak de sterkste,
Zie je door kinderogen om het te verwerken,
Als ik op straat loop, zie ik zoveel jongens net als jij en vraag me af,
of hij die jou vermoordde voor een ander net zo’n vriend was,
Dus wees gerust, al is er niks na de aarde, dan
blijf je altijd leven in de gedachten die wij aan jou bewaren,
|