Voor het dmen toernooi:
Al van kinds van aan had ik een droom, staan op iets groots
Een podium met mensen aan mijn voeten die luisteren naar die toon
En die mooi vonden en kans voor me zien op een toekomst
Elke dag steeds meer hoop dat iemand me ziet en naar me toe komt
Dus ik begon schrijven wanneer ik kon, tot ik besefte dat het steeds slechter word
Ik kwam iets te kort...
Dus ik ging tekenen, tekende wat namen voor mensen en de vragen bleven regenen
En ik werd steeds beter en bleef bezig, honderden potloden versleten
Blaadjes afgewezen en weer overnieuw begonnen, beoordeeld door honderden
en bij elke potloodstreep werd de wil groter om mensen te overdonderen
maar mijn shit werd eentonig, zoet als kleefhoning werd zout als zeehozen...
Ik werd een beetje depressief, twee talenten werden niets
terwijl ik niks anders wou dan goed worden met die shit
Maar het gaat niet om de wil, want dan was ik er al lang
Het gaat om oefen, doen, een beetje geluk maar ja...
ik blijf maar zoeken naar dat, net als jij..
Yup, een beetje inspiratieloos, maar ik heb er toch nog wat leuks van geflanst, dus, feed??
---------------------------------------- argh |