strijker schreef op 11-06-2006 @ 22:23
Mn meisje, laat me nog eventjes naar je kijken,
En je zien zoals je was toen je nog niet had te lijden,
We kregen geen enkele aanwijzing van de ziekte die dreigde,
Het beest is klein maar venijnig, je strijd wel maar het verspreid zich,
Het eind is bijna in zicht, er is geen tijd meer, dat begrijp ik,
Maar het is moeilijk te accepteren en niet te bezwijken voor de verleiding,
Dat de behandeling toch nog aanslaat en dat je lichaam wordt gereinigd,
Valse hoop is pijnlijk, aan schone schijn heb je maar weinig,
Dus koester ik de tijd die rest en ben ik elk moment bij je,
Al die dagen samen lachen, al die nachten samen vrijen,
Waren prachtige tijden, de gedachte eraan verblijd me,
Het leven dat we deelden verbind jouw ziel aan de mijne,
Onze wegen scheiden, maar in mn droom zul je verschijnen,
Want er is één eeuwige kracht die zelfs de dood kan overschrijden,
Dus laat je geest nu maar verdwijnen uit het lichaam dat je pijnigt,
Zie het als een bevrijding, want onze liefde is oneindig.