[i]-duistere, maar tedere agressie opgekropt in
euforische tombes, van mijn gevallen koninkrijk-
mijn voeten snijden zich open aan de botte splinters
en ook al is het gedonder minder,
het is een hel in mij, dat vertolkt de bliksem
en juist in die tijden dat ik met botten slinger
kan ik de romantiek, in woorden van zijde, niet vlottend vinden
scheur bladzijdes uit de bijbel en gorchel met wijwater
omdat 'k zeker weet, dat nu mijn Utopia zijn laatste tijd nadert
steek de stadsvaandels in de fik, ze wapperen in de wind en
zijn bespat met Cupido's bloed, zodat gebroken liefdelozen deze hel wat makkelijker vinden
drink uit de schitterende fonteinen, gevuld met het bloed van gevallen Engelen
die nu in hordes met monsters vechten , die zich in vervallen torens nestelen
vroeger was het hier een hemels paradijs, mijn hart vond hier zijn vinding
tering, terwijl ik deze plaats nu wil benoemen als verleden tijd en ontbinding
door ontberingen, wil ik nu mijn eigen creatie onteren en
nooit terugkeren, voordat God zijn excuses op muren heeft moeten smeren
wat moest ik leren? egoïstisch? ik deed dit alles voor haar
en hoewel ik haar beeld op mijn netvlies heb gekrast, het vervaagd
maar vroeger was dit alles mijn anarchistische plaats
waar de winter immers niet nodig was, want het was zomer ieder jaar
bloemen krioelden langs de kronkelende rivieren en beekjes
en was het gras niet groen genoeg? dan werd dat door mij getekend
nu is het een hel, apocalyptische geesten in gedaantes wat dat betekend?
shit, die betekenis is in mij getekend!
maar vroeger..
was alles goed, de vlaktes leken zeeën groen
we vreeën op beddengoed en daardoor was novemberregen een verdwenen vloek
passie en liefde leken genoeg, burgers verlieten mijn plaats..verdwenen, bedroefd
en nu snap ik waarom..want de wegen zijn nooit ver, naar het Wenen toe
[b]schrijf niks meer in zand, dat vertroebelt door tijd
maar kras me nagels open in beton, de bedoeling zal blijven..
omdat ik me nu realiseer dat het blijft zweven in oevers van oneindigheid[/b]
-alles, mijn alles..waarvoor ik Utopia creeërde in mijn hoofd
werd wel ontrokken aan mijn pure liefde..maar niet aan de dood-[/i] |
het is niet echt mijn smaak dit, het is een beetje té allemaal, als je begrijpt wat ik bedoel
ook vind ik sommige zinnen een beetje te geforceerd, dat leest niet fijn
edit: wat dek zegt dus[ Dit bericht is gewijzigd door op 05-03-2007 @ 17:04:53 ]
----------------------------------------
I've tried Shakespeare, respect due dere
But did is de stuff I like |