Tien jaar na zijn heengaan wens ik met deze brief mijn landgenoten te danken die de nagedachtenis van Koning Boudewijn, die ik zo liefheb, in ere willen houden. Hij heeft een spoor getrokken dat onuitwisbaar blijft. Deze verjaardag zet mij ertoe aan om te spreken over het geluk dat ik aan zijn zijde heb gekend en dat blijft duren, want hoe meer de tijd vordert, hoe meer hij mij doet leven. Hij helpt me de zorgen en de pijn waar wij allemaal mee te maken hebben met vertrouwen en hoop te dragen.

Velen konden zijn echte aard niet kennen en dat zal voor een deel te wijten zijn aan de discretie die hij steeds in acht nam. Als zijn vrouw, meen ik beter dan wie ook zijn kwaliteiten te hebben kunnen waarderen. Zeer intens heb ik hem gadegeslagen, elk moment, want nooit wordt men het moe naar iemand te kijken die men liefheeft. Door vandaag het beeld dat ik van hem meedraag met U te delen, geef ik gehoor aan de stem van mijn hart.

De liefde van mijn man was een nooit ophoudende bron van geluk voor allen rondom hem en ook voor hemzelf. Aan die bron heeft hij mij laten drinken en ook nu nog put ik er elk uur van mijn leven uit. Hij kon op elk ogenblik in hartelijk lachen uitbarsten en dat ging spontaan over in een bijna bestendige glimlach waarvan wij nooit genoeg kregen.

Maar net als ieder mens kende Boudewijn moeilijke momenten. Die worden ook een koning niet bespaard. Toen hij zijn vader opvolgde, voelde hij zich ontredderd door de verantwoordelijkheid. Hij hield veel van zijn vader en wist dat hij onvoldoende voorbereid was op deze zware taak. Hij zei: "Ik heb geen kracht voor morgen, maar alleen voor vandaag. Ik moet leren het huidig ogenblik te beleven".

Zijn leven lang heeft Boudewijn de vreugde en de pijn van zijn volk gedeeld. Zijn eerste bezoek aan Kongo liet de herinnering na van een jonge, ontspannen en opgewekte vorst temidden van de Afrikanen, in wederzijdse sympathie en genegenheid. Daarom heeft hij veel geleden onder de bloedige strijd die zowel Belgen als Kongolezen later in Kongo moesten meemaken.

Foto's laten ons toe de gebaren van onze geliefden levendig voor ogen te houden. Talloze beelden tonen de blijde persoonlijkheid van Koning Boudewijn. Vanzelfsprekend vindt men ook foto's van hem op officiële plechtigheden, waar ernst toch meestal geboden is.

Ik ben er mij van bewust dat ik misschien te gemakkelijk het woord voer. Daarom bewonderde ik des te meer de edelmoedige en aandachtige luisterbereidheid van mijn man, zowel binnen de eigen familiekring als in de uitoefening van zijn functie. Hij was er steeds op bedacht zichzelf weg te cijferen om zich in de plaats van de andere te stellen. Allen die hem hun pijn kwamen toevertrouwen, vooral de armsten en zij die door het leven gekwetst waren, benaderde hij met doorzicht en zwijgend medeleven. Hij zei: "Als ik anderen ontmoet, is het mijn hart dat mij ingeeft wat ik moet zeggen en wanneer ik moet zwijgen".

Heel jong nog was hij in contact gekomen met andere culturen, levenswijzen en filosofische overtuigingen. Hij wou steeds beter ons mens-zijn en de bestaansgrond van elke mens doorgronden. Het bewustzijn van de waardigheid van elke persoon, die uniek is, betekende voor hem de essentie van de wijsheid. Het culturele patrimonium van de mensheid met zijn veelvuldige uitdrukkingen wekte in hem een immens respect op, dat gepaard ging met erkentelijkheid. Boudewijn kon ze in zich opnemen en tegelijk zijn eigen identiteit gaaf houden. Soms herinnerde mijn man mij aan de vreugde van elke uitwisseling: "Ik hoop dat je de lade van je overhaaste ideeën hebt leeggemaakt, want als je die op voorhand al hebt volgestopt kan er niets meer bij".

Deze openheid van hart en geest die hij van nature in zich droeg, was de sleutel van zijn onuitputtelijk vermogen zich te blijven verwonderen, waardoor hij de echte waarden en de schoonheid van het leven kon proeven. Hij bezat de ongerepte frisheid van een kind, wat hem tegen hoogmoed beschermde. Wat anderen bij hem bekritiseerden bracht hem tot een opbouwende zelfkritiek die hem nederig maakte. Bij zijn overlijden heeft een tiener over hem gezegd: "Hij had geen liefde voor de macht, maar droeg in zich de macht van de liefde".

Koning Boudewijn en Koning Albert hebben een uitzonderlijke genegenheid en respect voor elkaar gehad. Beiden hebben steeds edelmoedig geijverd voor dezelfde fundamentele waarden.

Een ambtstermijn van veertig jaar en de omgang met zovele mensen hebben mijn man inzicht en wijsheid bijgebracht. Hierdoor liet hij steeds zijn gesprekspartners beter tot hun recht komen. In zijn geest bestond er een duidelijk onderscheid tussen wijsheid en kennis: de wijsheid is geroepen om steeds groter te worden en de kennis om in haar dienst te staan. In mijn ogen maakt dat van hem een echte universele mens. Dankzij hem leer ik nog elke dag de waarde van het geduld en besef ik dat elke mens een geschenk is voor de andere.

Allicht zijn er naast mij nog vele anderen die oordeelkundig over Koning Boudewijn kunnen spreken. Hem hebben mogen zien en horen, in ziekte en gezondheid, in smart en diepe vreugde, elke dag van de drie en dertig jaar die we samen hebben doorgemaakt, dat heeft me doen groeien.

Daarom hield ik eraan deze hulde te brengen aan mijn Veelbeminde. Hij blijft voor mij een uniek geschenk, vandaag, morgen en voor eeuwig.

Fabiola.