Kdoe in de tekst wat moeilijk over smoken,
maar 't kan ook fout gaan als iemand 't teveel doet.
True story
Vanaf de basis, na de middelbare school,
en als de tijd daar is, verlate we die school ook.
Samen in de klas, niemand kenden elkaar,
jij leek mij een goede gast dus we groette elkaar.
Vrienden zoeken de bedoeling, ik kwam uit 't kleine dorp,
totaal andere opvoeding, maar niks aan je wat me stoort.
Een genie achter de vleugel, focking nieuwe Bach,
je ziet niet hoe iedereen geniet met een glimlach.
We bleven homies, samen met die zeven andere
we streefde erna, dat nooit meer te veranderen.
Maar verandering is ten alle tijde onvermijdelijk,
en we zeiden ook deze vriendschap is maar tijdelijk.
Eerste half jaar, alles dat was koek en ei,
maar daarna, tja, aan al 't goede komt ’n eind.
Je loopt de klas in, ik groet en zie wat aan je ogen,
wist niet wat het was, je zei heb net lopen te smoken.
Wist niet wat ik hoorde, dat was voor mij taboe,
niks aan je wat me stoorde.. tot nu toe.
Ik raadde 't je af, je lette niet op in de les,
je keek met een glimlach, je zegt jonge hou je bek
Vijftien jointjes per dag, niet meer langer stoned,
weg is de glimlach, als ik je moet rapen uit de goot.
Je zegt, wiet geeft me kalmte, thuis heb ik ruzie
de wiet geeft me rust, maar dat is slechts een illusie.
Maar met jou ging 't niet goed, je had gilles de la Tourette
weet niet wat ik met je moet, zie je nooit meer in de les.
Steeds minder in de klas, in de derde bleef je hangen,
'T was niet meer wat 't was, sterke heroïne dampen.
Op school niet te bekennen, dat was voor jou voorbij,
wij mochten door blijven pennen, nog 2 jaar de tijd.
Maar die tijd die gaat langzaam, zonder jou aan onze zij,
ons vermaak, onze maat, jou verlies dat doet ons pijn.
Van HAVO na de rehab, van de rehab na de goot,
nu is zelfs VMBO al vele stappen te hoog.
Nu is je toekomst verkeken, verkankerd door de groepsdruk,
Lange term gevolgen, want toen 't nog leuk leek boeide 't geen fuck. |