Bij controles de voorbije zaterdagmiddag en -avond heeft de spoorwegpolitie van de federale politie niet minder dan 1,3 kilogram marihuana en kleinere hoeveelheden hasj in beslag genomen.

Op zich geen groot nieuws ware het niet dat de toegepaste technieken wel een aantal vragen oproepen, een bezoeker van deze site stuurde volgend berichtje via ons meldpunt, dit is gebeurd in Belgie.... in 2003...

Ik kwam net terug vanuit Roosendaal met 10gram wiet op zak. Ik ben er me goed van bewust dat dit in de wetgeving nog steeds een probleem is en dat transport over de grens niet toegestaan is.
Aangezien ik regelmatig gebruiker ben (ik rook graag een joint s'avonds na m'n werk, (sigaretten rook ik niet), mezelf niet als een probleemgeval beschouw (ik ben succesvol afgestudeerd met een A1 diploma en had bijna direkt een degelijke job/op sociaal gebied heb ik ook geen problemen, vrienden en contacten zat) dacht ik dat de nieuwe drugsnota er eindelijk zou voor zorgen dat ik, zonder als crimineel bestempeld te worden, op mijn eigen appartement een joint kan opsteken.

Probleem met die nota is natuurlijk, hoe geraak ik eraan? Zelf kweken? Daar dwingt men mij bijna toe... Als ik het in Nederland ga kopen, meeneem naar mijn woonst en er daar een opsteek, val ik toch geen kat lastig? Waar is hier de factor overlast? Tot zover m'n persoonlijke mening hierover, terug naar de feiten van vandaag.

Ik zat dus rustig te lezen op de trein (rijdend richting Antwerpen-Berchem) toen ik zonder enige verwittiging letterlijk besprongen werd door een duitse herdershond. Zoals je kan raden ging dit om een drugshond. Ik schrok me een ongeluk...geen enkele agent gezien of gehoord voor die hond me besprong. Gelukkig voor hen ben ik een dierenvriend en heb ik die hond in paniek z'n nek niet omgedraaid....stel u voor. Mensen met een gevoelig hart of angst voor honden weze hierbij gewaarschuwd.

Maar hier bleef het niet bij...Er kwam vervolgens een agent naar me toegelopen vanaf de ingang van de coupe (ik zat in het midden, hij moest dus nog even lopen). Tot nogtoe had ik een zeker respect voor de soms moeilijke werkomstandigheden van politiemensen, ik besloot dus geen seconde moeilijk te doen en vriendelijk mee te werken. De agent vroeg in de volle coupe of ik dugs op zak had, waarop ik antwoorde dat ik een zakje wiet bij had. Hij vroeg me hem te volgen naar een ander treinstel, waar ik de andere pechvogels aantrof en enkele agenten. Ik zette me op de plaats die hij me aanwees en ik moest m'n identiteitskaart afgeven bij een kort verhoor. De agent stak vervolgens z'n verhoorkaart met mijn paspoort en de wiet in een zak. Tot dan was alles oké.

MAAR toen kwam die agent met 2 van die witte stripbandjes naar me toe. Ik geloofde m'n ogen niet en vroeg prompt "nu ga je me toch niet boeien??".Ik had tenslotte volledige medewerking verleend, geen seconde lastig gedaan of onvriendelijk geweest, ze hadden m'n paspoort....wat dachten ze nu, dat ik plots zou gaan lopen? (op een rijdende trein) Voor 10gram wiet dan nog? En na ze mijn identiteit al kennen? Of dachten ze dat ik plots op een 4tal agenten zou vliegen in een bui van agressie? (ik ben zoals de meeste blowers een compleet on-agressief persoon) Soit, ik dus in mijn verbazing...toch meewerken dacht ik, bandjes om. Dan stopte de trein in Berchem en moesten we afstappen (we waren met 8 man gepakt). We moesten er ons met onze rug tegen de muur gaan staan, met onze boeien o m, als een bende hooligans. Dan stapten de andere mensen van de trein en ze passeerden mooi (lekker gedegouteerd kijkend) naar de ge-etaleerde "criminelen". Chance dat ze geboeid waren, die gevaarlijke mannen. Op een mooie rij achter elkaar lopend (na een 30tal minuten tegen die muur gestaan te hebben) werden we door het station geescorteerd. Buiten stond er een oproerpolitie-wagen ons op te wachten. Daar werden we met z'n 8 achteraan ik de kooi geduwd voor transport. Toen ik de agent vooraan opmerkte dat we geen gordel droegen (er was er gewoon geen) zette die z'n sirene op en begon loeihard door Anwerpen te racen richting Centraal Station.

Stel je voor dat er toen iets zou zijn misgegaan..we zaten er met 8 in een ijzeren kooi met boeien aan! Aangekomen in Antwerpen Centraal werden we uit de beestenwagen geladen en in inquisitiestijl naar hun kantoor gevoerd. De houten blok rond onze nek was het enige dat nog ontbrak. We moesten er dan met z'n allen wachten in een warme kamer waar we net met 2 agenten in pasten. Recht over me zat een Italiaan. Iemand die al in Italie is geweest weet wel dat die enkel Italiaans spreken...en tel daar de Antwerpse politie bij, niet direkt de migrantvriendelijkste stad vh land...Die man had zijn jas nog aan en vroeg in gebarentaal (het was echt wel duidelijk) dat hij het warm had en z'n jas uit wou.

De agent wist niet beter dan die mens int plat Antwerps een domme opmerking te maken. Het gemiddeld IQ in de kamer ging er door de aanwezige agenten zwaar op achteruit. Dat ze geen discretie kenden wist ik ondertussen wel al, nu merkte ik ook nog een portie racisme op. De domme opmerkingen bleven maar komen , terwijl er af en toe een andere agent met een blikje cola in de hand kwam binnengeslofd om te vragen welke frieten hij moest meebrengen. Een andere onder ons had een gsm in z'n broekzak, die plots herhaaldelijk begon te rinkelen. De jongen vroeg de agent vriendelijk of hij de gsm kon afzetten, want zelf was hij geboeid. Opnieuw een paar opmerkingen die mijn beeld over het verstandelijk niveau vd politie volledig kelderde. De gsm bleef maar rinkelen en rinkelen, opnieuw en opnieuw. Toen kwam er eindelijk beweging in de zaak; een agent kwam binnen en riep een naam, waarop we 1 voor 1 meemoesten voor verhoor. Wat bleek; ik moest een agent volgen tot in een gang tss 2 kantoortjes (waar constant agenten passeerden met andere pechvogels) waar die plots stopte en zei; "uitkleden". "Hier?"stamelde ik, denkend dat die weer een stom mopje maakte. "Ja hier!"snauwde hij me af terwijl hij z'n afwashandschoenen aantrok. Ik deed mijn beklag, wat niks opbracht natuurlijk, en kleedde me uiteindelijk uit. Redelijk pissed, in mijn nakie in die gang staande, zei ik " zo content?". Waarop hij duidelijk geamuseerd zei; "draai u eerst nog een paar keer rond en zak dan nog een 5 keer door uw knieën. Ik voelde me als een jood in een testlab ten tijde van WO2.

"Is dit nu echt nodig?" vroeg ik, waarop de agent met de glimlach de vinger wees naar vadertje staat. Om het er nog eens extra in te smeren hoe dom ze wel waren en hoe onprofessioneel ze te werk gingen; later zag ik ze discussieren over een rugzak die van 1 van de pechvogels was. Ze wisten nietmeer van wie ze die hadden afgepakt...en omdat daar een redelijke hoeveelheid in zat ontkende iedereen natuurlijk. Toen ik dan uiteindelijk achter een bureeltje belande voor m'n verhoor (een tafel in een gang, discretie NUL), kreeg ik een paar vragen waarop de agent kruisjes zette achter de keuzes op een blad...anders werd het te ingewikkeld voor hen denk ik. Toen ik hem dan vroeg hoe het nu eig zit met de wetgeving kreeg ik vanalles te horen wat constant door voorbijpasserende agenten tegengesproken werd. De wet kennen ze zelf dus ook al niet...Toen ik vroeg of ik dan mocht kweken, sprak hij me van 1 plant. Maar ge moogt wel maar 3 gram bezitten, bonzaïwiet word een succes in België. Z'n woorden waren nog niet koud of er kwam alweer een andere agent ook dat tegenspreken.

Nu vraag ik me af, is dit de manier om een volwassene die met een zakje gepakt wordt (met als laagste vervolgingsprioriteit) te behandelen? En hoe zit het nu eigenlijk met de wetgeving? Als de politie me dat al niet kan uitleggen, hoe vermijdt ik dan nog zulke confrontaties en vernederingen?

Dit is geen alleenstaand geval, hetzelfde is onlangs gebeurd met een medische gebruiker van middelbare leeftijd.

Dat de politie moet controleren dat zal in het kader van wat er op Europees niveau werd beslist, wel gerechtvaardigd zijn maar wat met de menselijke waardigheid? Waarom is het nodig om iemand te boeien en te stigmatiseren voor een overvolle trein?

Als dit nu 'laagste opsporingsprioriteit is en als de drugnota de oplossing moet zijn voor de meerderjarige en niet problematische gebruiker dan roept dit voorval een aantal vraagtekens op. Waarom handboeien? Welk gevaar ging er uit van de betrokkene? En wat moet een meerderjarige en niet problematische gebruiker doen om op een legale manier cannabis te verkrijgen? Elke week naar Nederland en een zoals hij zelf stelt 'bonzaicannabis' kweken en hopen dat er niet meer dan 3 gram op je plant hangt?

Bronnen: Gazet Van Antwerpen & eigen berichtgeving

HIFAS schreef op 12-09-2003 @ 20:24:04
wie gaat er nu met de trein wiet halen in NL?
echt geen goed idee
je mag pas de kofieshop binne als je 18 bent, wie 18 is rijdt met den auto, of niet soms?
iemand uit B een lift nodig?