Eey 
njaa k heb laatst zelf wat geschreven, k ben niet iemand die al jaren teksten schrijft ofzo dus verwacht niet een geniale lap tekst, maarja lees het en drop ff je reactie  ThnQ
’t Is als een glazen wand
Alleen maar kijken naar het mooie wat ik niet aanraken kan
Voor mij niet te bereiken, ja wat moet ik hiervoor doen dan
Mijn gevoelens negeren? Zweren dat ik het zal afweren, dát wat mensen definiëren als het creëren van een angst om te binden
Ik kan niet mezelf verblinden
Ik blijf de pijn ondervinden kan niet acteren als een blinde die de pijn niet zal vinden.
Ik zal niet tasten in het duister omdat ik luister naar wat huist in mijn hart, een gruwelijke gat, het fluistert om te worden opgevat als: liefhebben is voor jou niet bestemd, ’t is zo danig afgeremd dat je het niet 1 2 3 weer terug zal krijgen. Een schreeuw van pijn die niet zal zwijgen, die me zal bedreigen, de stem lijkt van een vreemde maar het is mijn bloedeigen.
De stem die zal blijven, en valt niet te verdrijven, daarom ben ik deze gevoelens maar op gaan schrijven. ’t Is goeie inspiratie, al deze frustratie, alles verwoorden is dan misschien geen medicatie maar het lucht wel op deze achtergrond informatie.
Ik heb genoeg van de pijn, er genoeg van zo te zijn, ‘k stond op de rand van een ravijn, maar toch mocht het niet zo zijn, want langzaam krabbelde ik terug, ‘k sta weer overeind en wel met een rechte rug, maar toch ontken ik stug, dat de pijn verdwijnt, want ik weet die zal blijven, tot het bittere eind.
Het begon lang geleden met wat foute bezigheden, want door alle omstandigheden ben ik in de verkeerde groep getreden. De verkeerde mensen noemde ik mijn kameraden, ik had nooit gedacht dat ze me zouden verraden, datie me zou gaan naaien op een letterlijke manier, deze blijvende schade interesseerde hem geen zier. Maarja gebeurd is gebeurd, is wat ik mezelf voorhield, ’t is je eigen schuld dat hij je jeugd heeft vernield.
’t Is nu maanden later en de tijden zijn veranderd, en ik doe nu weer normaal als hij daar komt aangewandeld. Ik neem het hem niet kwalijk en misschien moet ik dat wel doen, maar toch, lichtelijk voel ik angst voor hem als ik terugdenk aan de tijden van toen.
|