Ik ben een kluizenaar, die het duister verdrijft,
ik schrijf van zwart naar wit en op me slaapkamer is
Waar ik thuis verblijf, als ik met mezelf in strijd lig,
sluit me af van de rest, doe me ding in geheimschrift.
In vergelijking met buitenwereld reis ik,
door mijn eigen gedachten, sta ik soms verbijsterd.
Van de vereisingen, die mensen zich stellen,
door die drukte en haast heerst een boel ongezelligheid.
wat zorgt voor kwellingen en iritaties,
opkroppingen, een complete isolatieruimte
is voor mij inderdaad niets, maar voor eventjes,
word een jaren lange droom hierdoor verwezelijkt
Die rustige omgeving, word mijn grondvesteging
als het aan mij ligt, en tot die tijd zweig ik in stilte.
Niets vermoedend, zoek geen verhouding met de rest,
ik dwaal niet af van het spoor dat ik hier heb neergelegt NEE!
Ik kom overal en nergens, voel me vaak vreemdeling,
en doen alsof er niks, daar ben ik een meester in.
Ben een afwezig kind, me gezicht kan je niet lezen this
ik mis de evenwicht, voor het zien van een belevenis
Omdat er veel wegen zijn, waar ik aan geketend zit,
ik ben klaar om te gaan maar de drang om te gaan betekend niks
Weetje kid, leef je in, en voel het centiment
die ik breng in me tracks voordat je conclusies trekt
Zonder een goed agrument, die nergens op slaat,
want ik ben pas tevreden als het ergens over gaat.
De laatste mokerslag, hou ik achter de hand
en beval ik je niet, dan loop je achter me langs.
Me gedachtengang uit, ja laat in me in me waarde,
want wat heb ik eraan als je geen zin hebt om te praten
En je mij niet accepteert, zoals me vader ook al deed,
dat voorval wil ik voorkomen zolang ik als wezen leef.
Laatste lines vind ik zelf niet bepaald lekker uitgewerkt maar misschien denken jullie daar anders over.. reacties |