Ik had de afgelopen jaren nog veel rotte dagen.
Blauwe maandagen met zwarte wolken, en zo volgt het maanden.
En dat honderd malen, ik wil me geen zorgen maken,
Maar ik durf niet praten over zij die ons verlaten hebben.
En dat maakt het erger, dus zit er zoveel haat in mij,
want zonder jullie heb ik t gevoel dat we verlaten zijn.
Ik haat de pijn, veel agressie zit er in me.
Dus met blowen zoek ik rust die nergens meer kan vinden.
Stress ik m wat minder, voel ik even geen pijn.
Maar diep van binnen blijf ik wensen dat me neef er kan zijn.
Dennis, want wat jij betekend voor mij,
is onbeschrijfbaar en t raakt ook nooit vergeten door tijd.
Je vader heeft laten zien hoe hard t leven kan zijn.
Er hoefde één dag voorbij te gaan en was vele al kwijt.
Jullie dood is onvergeetbaar en dat blijft t zeker,
sinds 25 mei 09.
Elke dierbare is zeldzaam, want ze zijn alles voor je.
Dus sinds hij vreed begon te moorden ben ik arm geworden.
Zet die stap naar voren, wil niet zitten aan de zijlijn,
De pijn lijkt alsof jullie sinds gisteren pas kwijt zijn.
Door het verdriet is er geen blik meer die naar mij kijkt.
Maar achter me rug voel ik elke vinger die naar mij wijst.
Wil je dat ik spijt krijg? Daarmee los je niks op.
Want ik heb spijt dat Daniëlle niet op heb gezocht.
Toen ze in een coma lag, en t thuis ook niet goed ging.
Had ik me moodswings terwijl jouw leven niet meer goed ging.
Toch denk ik waarom moest dit, niemand zag jou toen meer,
Je isoleerde jezelf, je wilde niet dat ik naar je toe ging,
voor me eigen berscherming, maar nu zijn we wat verder.
En wens ik dat ik je had gezien, dan was mn pijn minder erg.
Ik mis je, probeer elke dag nog afscheid te nemen,
sinds 25 mei 09.
Had ik de tijd in eigen handen was het anders geweest.
Wetend dat jullie dan nog hadden geleefd, en dan had ik me neef... nog.
Ik weet nog dat hij steeds klom,
om er bovenop te komen en kon dromen maar het bleek toch
anders te zijn, want jullie hadden veel pijn.
En deze zware tegenslag die veranderde mij.
Vanaf die dag zitten er vragen in mij.
Hoe kun je 2 mooie kiddies hebben zonder echte vader te zijn?
Want ze haatte de pijn, en hij verlaatte ze fijn.
Het is een raadsel voor mij, hoe verlaat hij de strijd?
Door te scheiden van zn vrouw een nieuwe nemen, opnieuw te leven,
beide te vermoorden en ook de kiddies, heb je hiermee vrede?
Hiermee is niet te leven, en Astrid verdraagde de pijn.
Ze deed alles voor de kids zonder een vader er bij.
Nu leven wij met de gevolgen want we missen jullie.
sinds 25 mei 09 |