Hallo ben nieuw op het forum en drop maar een tekst
Een meisje in handen van een loverboy, ze weet niet wat ze kan doen dit is een klotezooi.
Ze wil bij haar moeder haar hart luchten, maar ze is bang en durft niet te vluchten.
Haar vriendinnen die haar waarschuwden, maar ze begon ze verafschuwen.
Ze was verlieft durfde die jongen niet afteduwen, ze zeggen liefde maakt je blind.
Ze kon niks doen 14 jaar ze was nog een kind,
Ze dacht dat de liefde egt was ze kreeg alles wat ze wou, maar uiteindelijk liet hij haar in de kou.
Haar leven is verduisterd had ze maar beter geluisterd.
Haar pijn is niet te beschrijven, ze wou wat doen maar kon niet terug strijden.
Niemand die haar de weg kon lijden, nu word ze elke dag gepijnigd.
Refrein
Niemand die haar nog kan troosten, elke dag hopelozer.
En elke dag snuiven roken rooie ogen.
Maar de pijn kan ze niet verzachten, iedereen die haar blijft verachten.
Dit kan je niet verzachten, nee nee.
Couplet
Nu is ze totaal gebroken, is t omdat ze haar vrienden niet wou geloven.
Of omdat haar zogenaamde vriendje had gelogen, ze deed rot nu hebben ze haar verstoten.
En alles wat ze had overwogen, zouden haar problemen vergroten.
Ze moet doen wat hij wil, seks met mannen tegen haar zin.
De pijn word door de drugs verdoofd, maar dat is voor een deel van binnen voelt ze zich dood.
Met net zoveel geld als haar hoop, zet ze haar lichaam gedwongen te koop.
Van binnen en van buiten is ze totaal gesloopt, want elke avond krijgt ze weer een stoot.
Alleen omdat ze zichzelf te slecht verkoopt, ze zoekt naar een uitweg zij ziet alleen de dood.
Refrein
Niemand die haar nog kan troosten, elke dag hopelozer.
En elke dag snuiven roken rooie ogen.
Maar de pijn kan ze niet verzachten, iedereen die haar blijft verachten.
Dit kan je niet verzachten, nee nee
Outro
Tranen die rollen over haar wangen, niemand die haar nog kan opvangen.
Ze voelt zich als een product want die kan je vervangen.
Blauwe plekken overal dit is de naakte waarheid, ze mist die tijd toen had ze vrijheid.
Waar ooit die zekerheid zat zit nu het fatale haar onzekerheid.
Met haar laatste paar pillen, op begint ze ineens te trillen.
Ze wil nog een keer gillen, maar uiteindelijk is er stilte.
Refrein
Niemand die haar nog kan troosten, elke dag hopelozer.
En elke dag snuiven roken rooie ogen.
Maar de pijn kan ze niet verzachten, iedereen die haar blijft verachten.
Dit kan je niet verzachten, nee nee
|